Dag 4: Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving
Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving. Dat lijkt de opdracht. Dat ze ondoorgrondelijk zijn, zoals het vooroordeel stelt, lijkt me ook een vorm van gebrek aan aandacht. Continue reading “Dag 4: Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving”
Drank machines
Dag 7: Google ergo sum
De Shinkansen rijdt in 2 uur en 18 minuten sharp naar Kyoto met een stop. De 370 kilometer per uur voelen niet zo aan, er is nauwelijks geluid dan wat gezoem en zeker niet het gevoel dat je in de trein zit. Continue reading “Dag 7: Google ergo sum”
Dag 8: Buitenlanders
Opvallend is dat Japan buitenlanders weert. In Kyoto is nog geen 1% Westers en de meesten daarvan komen uit Korea. Continue reading “Dag 8: Buitenlanders”
Dag 12: Eindhalte
Wat me vandaag binnenviel tijdens het wandelen is dat ik aan mijn eigen gedachten genoeg heb. Continue reading “Dag 12: Eindhalte”
Dag 14: Translation is always a treason
Een kas in de botanische tuin van Kyoto met een afdeling “Perennial and Useful Plants Garden” “Plants that we can use for our benefit,” lees ik. Continue reading “Dag 14: Translation is always a treason”
Dag 18: Terrourisme
Ik lees dat men het terrourisme wil bevorderen In Japan. De Olympische spelen moeten een belangrijke impuls zijn, zo lees ik. Dan verwacht Premier Shinzo Abe dat het aantal terrouristen de 20 miljoen passeert. In 2050 moeten er dat 50 miljoen worden. Dat is in een land dat erg buitenlanderschuw is nogal wat. Vooral uit Azië verwacht Shinzo Abe veel bezoekers. China heeft er nu al 100 miljoen en Korea 15 miljoen en Thailand 35 miljoen. En de Fillipijnen een slordige 6,6 miljoen. Vakantie vieren is hot. In 1960 ging nog niemand op vakantie.
Continue reading “Dag 18: Terrourisme”Dag 20: Traagheid
De verhalen die je kunt maken over wat een kunstenaar tot een meester maakt, zijn oneindig.
Continue reading “Dag 20: Traagheid”Dag 25: Kyoto stad
Vrijwel alle huizen in Kyoto zijn beige-achtig met wat bruin hier en daar. De meeste zijn een benedenverdieping en een 2de verdieping. Er zijn drie bouwperioden dominant lijkt het. Er zijn nog de oude houten huizen, niet al te veel meer. Er zijn huizen die daar wat op lijken maar moderner zijn, veelal van stenen en er zijn huizen die er heel nieuw uitzien. Ik schat dat het 3 perioden zijn. De houten huizen staan er al van voor de 2de wereldoorlog, de wat modernere zijn daarna gebouwd en de nieuwe zijn van de laatste 10 jaar. De laatsten zijn van plastic lijkt het wel. Als je op de muren klopt klinkt het hol. Geen steen of beton te bekennen. Er is in de laagbouw weinig beton te bekennen. De tussenperiode zijn veelal wel naar de stijl gebouwd van de houten huizen, maar dan van meer moderne materialen. Het ziet eruit alsof de stad nog niet zo lang geleden gebouwd is. Dat heeft te maken, lees ik hier en daar met het gewoon afbreken van het bestaande en er nieuwbouw voor in de plaats zetten.
Continue reading “Dag 25: Kyoto stad”Dag 26 Verstenen
De tempel Ryoan-ji is wereldvermaard omdat er een zentuin ligt met 15 stenen en daaromheen riviergrind geharkt. Waar je ook staat, je ziet één steen niet. Ik las daarover toen ik in Nederland was. Ik zocht de foto’s op op internet. Welk briljant wiskundig brein had dat bedacht, zo contempleerde ik. Ik schreef er zelfs over. Dat je dat niet alleen kon ontwerpen, maar ook, dat je er zo maar op komt. Ik zet 15 stenen zo neer dat je er steeds maar 14 ziet. In mijn fantasie waren ze allemaal even groot. Ik had enkelvoudig beeld van een eeuwenoud volk dat al in 1450 tot zo’n werk in staat was. En ook het beeld dat alle Japanners nog half samurai zijn, de Keizer nog invloed heeft op het dagelijks leven en vooral dat het er heel duur is. Ik blijf ‘ollander.
Continue reading “Dag 26 Verstenen”Dag 31: paspoort
Paspoort kwijt. Voor het eerst in mijn leven. Natuurlijk ligt daar weer een menselijke, al te menselijke conditie aan ten grondslag. De afgelopen halve eeuw dat ik reisde, legde ik mijn paspoort op een veilige plek op mijn verblijfplaats en dacht pas weer aan dat absurde document, maar oh zo betekenisvol voor mensen die denken dat grenzen bestaan en vooral degenen die er een muur op kunnen bouwen, op de dag van vertrek. De dag van terugkeer werd het paspoort dan veilig opgeborgen op een makkelijk te bereiken plek, zoals een jaszak en vier keer getoond. Een keer bij de balie van de luchtvaartmaatschappij, een keer bij de douane en vaak een keer bij het instappen van het vliegtuig. En op de aankomstplek, een keer aan de douane. Dat was het wel. Maar als je dat illusoir boekje met stempels niet hebt, kom je het land niet meer uit.
Continue reading “Dag 31: paspoort”Dag 32: Pure porno
Een convenientstore is iets wat het midden houdt tussen een goedkope hapjeszaak en een mini supermarket. Je kunt er een al dan niet op te warmen maaltijd krijgen, altijd in plastic, zuivel en bananen, nootjes en snacks en patat, ook in plastic, wat algemene huiswaren van zeep tot afwas sponsjes, alles in plastic, algemene tijdschriften dagbladen en er staat een heel schap met pornotijdschriften en ook hier alles in plastic. En niet te vergeten soep die kun je in plastic bakjes opscheppen. De hele winkel stinkt ernaar. De zaterdagse inkopen worden er niet gedaan. Soms omringen de convenientstores een supermarkt.
Continue reading “Dag 32: Pure porno”