Dag 4: Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving

Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving. Dat lijkt de opdracht. Dat ze ondoorgrondelijk zijn, zoals het vooroordeel stelt, lijkt me ook een vorm van gebrek aan aandacht. Alle films en boeken die ik tot nu toe gezien en gelezen heb, zijn zeer toegankelijk. In veel van die kunstuitingen gaat het wel om de spanning tussen het uiterlijk vertoon en dat wat er in al zijn cynische venijnigheid aan de hand is. Wij zien overal waar we komen keurig geklede en gekapte mensen die zich harmonieus naast elkaar voortbewegen. Er lijkt geen breuk te vinden in die Harmonie, behalve dat het wel heel bevestigend is naar elkaar toe. Als schismogenetisch proces zou je kunnen zeggen dat ze elkaar niets mee te zeggen hebben. Elkaar voortdurend gelijk geven is doelijk vermoeiend. De breuken liggen elders.

Vandaag gingen we naar de visafslag van Tokyo. Tsukiji. Die visafslag is beroemd om zijn tonijnveiling. De visafslag is pas verplaatst van zijn oude plek in Ginza naar een nieuwe plek op een kunstmatig eiland bij Toyosu metrostation. En het is natuurlijk de grootste. Het is fijn om de grootste te hebben. Het is vanaf ons Hotel 40 minuten met de Metro en dan een half uur lopen. We worden een lift in gedirigeerd en komen op een loopbrug uit. We lopen tussen horden dagjesmensen. De enorme hal ligt onder ons. Bij entree worden we eerst de ruimte met restaurants in gedirigeerd. Dat lijkt mij niet de bedoeling. We lopen een gang af langs het gebouw. Om de 50 meter staat een agent achtig figuur met een walkie talkie. De gang gaat rechtsaf en via hoge ramen zien we wat gangen onder ons waar de verkoopstallen van handelaren te zien zijn. Een dak en een luifel onttrekt elk zicht op wat er gebeurt. De gang loopt dood. Dat was het. Het bezoek aan de markt is beëindigt. We worden naar een toeristenmarkt gedirigeerd en mogen onze portemonnee legen aan etenswaren en parafernalia.

Later lees ik dat de markt slechts 120 bezoekers per dag toestaat. Dan moet je er al om 05:00 in de rij staan en mag je een kwartier achter glas toekijken. De rationalisaties gaan voornamelijk over de grote toevloed van toeristen, de hygiene die gecontroleerd wordt door inspecteurs en de rondrijdende karretjes. Die toeristen heb ik zelf ook kunnen zien, die wil je niet. Dat zijn sightseeing consumenten van het nauwelijks nieuwsgierige type, laat staan geïnteresseerd. We voelen ons toch belazerd. Weer een no-go zone in de wereld. Alleen toegankelijk voor mensen met een speciale status. We maken dat we weg komen, we zijn duidelijk de enigen die er last van hebben. De rest vermijt zich met restaurant en toeristenmarkt. Wisten ze wel waar ze waren? Sluit dan alles af. En maak er geen toeristenatractie van met restaurants en toeristenmarkt. Of verzin een list. Maar deze rigoureuze oplossing die geen discussie openlaat past niet in ons concept van hoe je met mensen omgaat. Verzin wat mij betreft een rite de passage, waarin je kenbaar kunt maken waarom jij degene bent die daar naar binnen kan en mag. Op de website staat: Your cooperation and understanding regarding this matter are greatly appreciated. Liefde en dank verpakt in uitsluiting.

Het huis dat we huren in Kyoto doen we via een website die huizen te huur aanbiedt voor academici. We sturen thuis nog, al een mail naar een paar eigenaren. De prijzen zijn hoger dan we gewend zijn op onze reizen, maar betaalbaar voor ons. 1400 euro voor een maand. Een huis is het meteen raak. De eigenaar reageert vriendelijk en vragen ons het formulier van de agency in te vullen. Ons wordt nog net niet om een bewijs van goed gedrag door koning Willem gevraagd, maar we vullen het in. Geheel geautomatiseerd valt meteen de rekening op de virtuele deurmat. Of we maar de hele huur plus de borg van een maand over willen maken. Gemakshalve wordt er nog 200 euro schoonmaakkosten bij opgeteld. Ik maak daar bezwaar tegen. Zoveel vertrouwen heb ik niet in websites. Ik stel voor dat we de huur betalen en de borg nadat we het huis hebben geïnspecteerd.  Dat wordt geaccepteerd en daarmee lijkt de kous af.

Er wordt een speciale betaling aangemaakt door de computergestuurde bediende en we betalen de maand huur.  Een paar dagen voordat we aankomen krijgen we een mail van de computergestuurde bediende dat we nog de voorwaarden electronisch moeten onderteken. Die gaan over het huis heel achterlaten en dat lijkt alleszins billijk. We sturen die terug. Ook nu weer is onze mail nog niet verzonden of de computerbediende, stuurt ons een mail met waar het huis staat, en een routebeschrijving met de tekst: vanaf het metrostation naar de familymart en dan rechts van de familymart de straat in en dan derde huis rechts. Lekker vaag. Tevens komt er een mail die meldt dat we een betalingsachterstand hebben. De borg is nog niet betaald. Ik meld dat we die pas betalen als we het huis gezien hebben. Het antwoord is van een rechtsgeleerde computer:

About security deposit;

I am afraid that we can not give you PIN number before not paying.

We ask for your kind understanding and cooperation.

Venijn en onmenselijkheid en zelfs een leugen verpakt in nederige vriendelijkheid.

We laten het de eigenaar weten dat dat voor ons onacceptabel is en ook de computer laten we weten dat we dat niet hebben afgesproken. Ook begrijpen we dat er niemand bij zal zijn als we het huis betreden. Dat levert extra risico op, als het huis al bestaat. Later kan de agency claimen dat er weet niet wat weg is. Is mij eerder overkomen en weg was de deposit. Het antwoord is van een rechtsgeleerde computer zonder empatisch vermogen.

We’ve informed you from the beginning, we will give you the PIN number after confirming all of the payment. And also, there is no staff ’s attendance at the entry and leave. Then you payed the accommodation and cleaning fee. In other words, you agreed with that, we understood. By the way, the owner suggested and agreed of this procedure.

Unfortunately If you do not like the house and not use at all, we will definitely refund the deposit as soon as possible.

We ask for your kind understanding.

Gelukkig reageert de eigenaar anders. Met begrip. Ze stelt voor dat haar zuster ons opwacht. Ze stelt voor dat we het huis eerst bekijken of we het wel willen hebben en ze stelt voor om even te bellen, ze geeft haar telefoonnummer. Pas als we het huis willen betalen we de borg en als we het niet willen stort ze het geld terug. De eigenaar woont in Chicago. Het is het huis van haar ouders die overleden zijn en ze meldt dat ze veel herinneringen aan het huis heeft. Die frase doet me denken aan wat ik al had bedacht. Voor een japanner is een object niet alleen gebruiksvoorwerk al dan niet zuhanden maar ook verbonden met de mensen die het gebruikt hebben. We bellen even. De rust keert weer.

We krijgen nog een kleine nabrander. Of de agency ons gemeld heeft dat de huur exclusief de utilities is. Dat zal een kleine 600 euro zijn en wordt van onze deposito afgetrokken. Ik laat maar weten dat de agency ons dat niet heeft laten weten.

We komen het ook tegen als we een vulpen kopen bij Itoya. Ik verlekker me erop dat we de belasting niet hoeven te betalen, want als toerist krijg je die terug….. Ik reken mezelf te rijk. De prijzen van de pennen is exclusief de belasting. Die moet ik eerst betalen en kan hem daarna terugvorderen. We voelen ons weer belazerd.

Ik kom het ook tegen in de roman van Kawabata. De vorm is perfect en alleen de goede verstaander hoort het gegrom van het beest.  Elke beweging in de theeceremonie is vastgelegd. De jaloezie en het venijn tussen de vrouwen die vechten om de aandacht van de mannen dat waar het echt om gaat. Is dat een metafoor om de keurig buigende japanner te snappen? We ask for your kind understanding.

Ook al die informatie op afbetaling. Gewoon melden dat er geen bezoekers mogen komen op de vismarkt. Grote borden, niet pas laten ontdekken als je aan het einde van een doodlopende weg staat. Precies vertellen hoeveel het huren van een huis kost. 2200 euro en niet 1400 en dan er 200 bijsmokkelen en dan nog een 600. Gewoon een plakkaat dat de prijzen ex Japanse BTW zijn en niet laten ontdekken als je betaald. Het gebeurt teveel, het hoort kennelijk bij het netjes buigen. We kindly request you to obey, if not we wil punish you.

Morgen meer.