by Martijn Crowe
Dag 1: Japan, The ambiguous and me.
Japan, The ambiguous and me. Zo noemt Kenzabaru Oe zijn lezing als laureaat van de Nobelprijs in 1994. In zijn verhaal tracht hij die ambiguïteit onder woorden te brengen. Continue reading “Dag 1: Japan, The ambiguous and me.”
Dag 2: Knowledge shall be sought all over the world
Emperor Meiji besluit in 1886: Knowledge shall be sought all over the world, and thereby the foundations of imperial rule shall be strengthened. Continue reading “Dag 2: Knowledge shall be sought all over the world”
Kyoto House
Dag 3: Ukiyo-e
We gaan vandaag naar het Nationaal museum om Ukiyo-e te bekijken, de eeuwenoude druk kunst uit Japan. De Engelsman David Bull woont al jaren in Japan en is een Ukiyo-e meester geworden op eigen kracht. Continue reading “Dag 3: Ukiyo-e”
Dag 4: Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving
Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving. Dat lijkt de opdracht. Dat ze ondoorgrondelijk zijn, zoals het vooroordeel stelt, lijkt me ook een vorm van gebrek aan aandacht. Continue reading “Dag 4: Het ontraadselen van het warme bad van de Japanse Samenleving”
Dag 5: De kunst van het regeren
Governmentality: the way governments try to produce the citizen best suited to fulfill those governments’ policies (Foucault 1991). Oftewel, de kunst van het regeren.
Drank machines
Dag 6: Koffie en Sake 酒
Ergens is een mix ontstaan tussen wat de Japanners het Westen noemen en het traditionele Japan. Het ziet er in Tokyo en Kyoto uit als een Westerse wereld met Japanse trekken. Continue reading “Dag 6: Koffie en Sake 酒”
Kyoto Nikenchaya
Dag 7: Google ergo sum
De Shinkansen rijdt in 2 uur en 18 minuten sharp naar Kyoto met een stop. De 370 kilometer per uur voelen niet zo aan, er is nauwelijks geluid dan wat gezoem en zeker niet het gevoel dat je in de trein zit. Continue reading “Dag 7: Google ergo sum”
Dag 8: Buitenlanders
Opvallend is dat Japan buitenlanders weert. In Kyoto is nog geen 1% Westers en de meesten daarvan komen uit Korea. Continue reading “Dag 8: Buitenlanders”
Geboden Verboden
Dag 9: De hebzucht van het er-geweest-zijn
We letten beter op, of we buitenlanders zien. We zijn niet in staat om te zien of er sprake is van Koreanen of Chinezen. Continue reading “Dag 9: De hebzucht van het er-geweest-zijn”
Dag 10: Ishikawa Jōzan
Op nieuwjaarsdag is het de dag dat mensen naar schrijnen en tempels gaan om hun rituelen te beoefenen. Wie zijn wij om dat dan niet te doen? Er zijn 1600 tempels en schrijnen in Kyoto. Dus als we willen… Continue reading “Dag 10: Ishikawa Jōzan”
Dag 11: Please do not anything
De Amerikaanse sociaal-psycholoog Karl Weick beweerde dat organiseren gelijk stond aan het reduceren van ambiguïteit. Continue reading “Dag 11: Please do not anything”
Dag 12: Eindhalte
Wat me vandaag binnenviel tijdens het wandelen is dat ik aan mijn eigen gedachten genoeg heb. Continue reading “Dag 12: Eindhalte”
Geboden
Dag 13: Nijo
We zijn in het oude Kasteel Nijo. De eerste keer dat we een terrouristische attractie bezoeken. Continue reading “Dag 13: Nijo”
Barbieren
Dag 14: Translation is always a treason
Een kas in de botanische tuin van Kyoto met een afdeling “Perennial and Useful Plants Garden” “Plants that we can use for our benefit,” lees ik. Continue reading “Dag 14: Translation is always a treason”
Dag 17: Leren kijken is een van de lastigste dingen die een mens te doen heeft
De vraag is hoe je een land en zijn volk onderzoekt. Of in het algemeen, hoe je sociale verbanden en samenlevingen onderzoekt.
Continue reading “Dag 17: Leren kijken is een van de lastigste dingen die een mens te doen heeft”Dag 18: Terrourisme
Ik lees dat men het terrourisme wil bevorderen In Japan. De Olympische spelen moeten een belangrijke impuls zijn, zo lees ik. Dan verwacht Premier Shinzo Abe dat het aantal terrouristen de 20 miljoen passeert. In 2050 moeten er dat 50 miljoen worden. Dat is in een land dat erg buitenlanderschuw is nogal wat. Vooral uit Azië verwacht Shinzo Abe veel bezoekers. China heeft er nu al 100 miljoen en Korea 15 miljoen en Thailand 35 miljoen. En de Fillipijnen een slordige 6,6 miljoen. Vakantie vieren is hot. In 1960 ging nog niemand op vakantie.
Continue reading “Dag 18: Terrourisme”Dag 19: De Dolende
De opera La Traviata, De Dolende van Verdi gaat over de prostituee Violetta, men noemde dat wat wolliger ‘courtisane’, die in 1853 voor het eerst werd opgevoerd. De Film Akasen Chitai (Straat van de Schaamte) van Kenji Mizoguchi uit 1956 gaat over vijf prostituees die in een hoerenhuis werken in de toenmalige hoerenbuurt Yoshiwara van Tokyo.
Continue reading “Dag 19: De Dolende”Shinto and Zen everywhere in daily life
Dag 20: Traagheid
De verhalen die je kunt maken over wat een kunstenaar tot een meester maakt, zijn oneindig.
Continue reading “Dag 20: Traagheid”Dag 23: Ouder worden in Japan: Super – Aging
Waar te beginnen? De eerste weken in dit wonderlijke land ben ik te druk met kijken naar het dagelijkse, de stappen die we zetten, de schoonheid en gewoonheid om ons heen. Nu pas heb ik ruimte om de diepte in te gaan. Ik start met onderzoeken hoe er over ouder worden gesproken wordt in de media. Nog geen Japans leren lezen, beperkt me tot de Engelstalige artikelen in The Japan Times.
Continue reading “Dag 23: Ouder worden in Japan: Super – Aging”Kumara
Dag 24: KFC
Het barst in Japan van de Amerikaanse ketens. Starbucks zit op elke hoek, McDonalds domineert alle A-locaties, KFC als je meer van kip met een geheim recept houdt. Wendy’s weet zijn groeistrategie te realiseren, Tucanos is hier een begrip, Smoothy King voor de hippe Japanner, Marriott voor de gesettelde midlife man en in dit rijtje niet te vergeten Yoghurtland.
Continue reading “Dag 24: KFC”Dag 25: Kyoto stad
Vrijwel alle huizen in Kyoto zijn beige-achtig met wat bruin hier en daar. De meeste zijn een benedenverdieping en een 2de verdieping. Er zijn drie bouwperioden dominant lijkt het. Er zijn nog de oude houten huizen, niet al te veel meer. Er zijn huizen die daar wat op lijken maar moderner zijn, veelal van stenen en er zijn huizen die er heel nieuw uitzien. Ik schat dat het 3 perioden zijn. De houten huizen staan er al van voor de 2de wereldoorlog, de wat modernere zijn daarna gebouwd en de nieuwe zijn van de laatste 10 jaar. De laatsten zijn van plastic lijkt het wel. Als je op de muren klopt klinkt het hol. Geen steen of beton te bekennen. Er is in de laagbouw weinig beton te bekennen. De tussenperiode zijn veelal wel naar de stijl gebouwd van de houten huizen, maar dan van meer moderne materialen. Het ziet eruit alsof de stad nog niet zo lang geleden gebouwd is. Dat heeft te maken, lees ik hier en daar met het gewoon afbreken van het bestaande en er nieuwbouw voor in de plaats zetten.
Continue reading “Dag 25: Kyoto stad”Dag 26 Verstenen
De tempel Ryoan-ji is wereldvermaard omdat er een zentuin ligt met 15 stenen en daaromheen riviergrind geharkt. Waar je ook staat, je ziet één steen niet. Ik las daarover toen ik in Nederland was. Ik zocht de foto’s op op internet. Welk briljant wiskundig brein had dat bedacht, zo contempleerde ik. Ik schreef er zelfs over. Dat je dat niet alleen kon ontwerpen, maar ook, dat je er zo maar op komt. Ik zet 15 stenen zo neer dat je er steeds maar 14 ziet. In mijn fantasie waren ze allemaal even groot. Ik had enkelvoudig beeld van een eeuwenoud volk dat al in 1450 tot zo’n werk in staat was. En ook het beeld dat alle Japanners nog half samurai zijn, de Keizer nog invloed heeft op het dagelijks leven en vooral dat het er heel duur is. Ik blijf ‘ollander.
Continue reading “Dag 26 Verstenen”Dag 27 Ambigu
We begonnen de reis naar Japan met een verhaal over ambiguïteit. En een verhaal over liminaliteit. Over ons beeld van Japan middels de boeken die we gelezen hadden, de films die we gezien hadden en in minder mate de terrouristische informatie uit gidsjes. Als je die laatste zou moeten geloven, dan is Japan een aaneenschakeling van oude tempels en een overdadige historie.
Continue reading “Dag 27 Ambigu”Gasmeters
Dag 28: beelden
Een beeld is een plaatje. Een plat meestal vierkant ding waar een afbeelding op staat. De meeste mensen verwarren dat beeld met de werkelijkheid. Ze pakken een foto en zeggen, “kijk daar ben ik geweest.” Dat lijkt me stug. Het volksgeloof daarin is ongelimiteerd gezien de hele horde selfies makende mensen die ik dagelijks zie, en die dan die bijeengeraapte pixels opsturen naar andere plaatjeskijkers.
Over hoe je beeld maakt kun je eeuwig bezig zijn. Maar verwar een beeld nooit met de werkelijkheid, zo die bestaat. Beelden kunnen hooguit helpen om je iets te herinneren over daar en toen, maar zeg nooit, “kijk dat ben ik.” Beelden kunnen helpen om je je iets voor te stellen maar als je “daar en dan” dan bent, is het altijd anders. Het platgeslagen stukje wereld in een plaatje blijkt opeens in een samenhang te passen.
Continue reading “Dag 28: beelden”Winkel fronts
Dag 29: Laat je zelf zien
Ed van de Elsken kreeg op zijn 63ste prostaatkanker en was op zijn 65ste overleden in 1990. Hoe kan ik over Japan schrijven en geen enkele keer deze inspirator en groot mens noemen? Ed van der Elsken is 15 keer in Japan geweest. Hij zegt dat hij in die periode wel 2 jaar over straat gezworven heeft met zijn camera. Vanaf 1959, mijn geboortejaar. Een boek met alles wat je aan mensen op straat tegenkomt was het resultaat en voordat hij stierf was hij druk bezig een overzichtsexpositie te maken van al zijn werk in Japan. Ik meen in zijn laatste film, Bye (1990), die over zijn eigen dood en aftakeling gaat, doet ie een oproep aan iedereen die kunst wil maken om minimaal een keer naar Japan te gaan. Desnoods beroof je een bank, zegt hij dan, maar ga. Dat leek me een goed plan, ik zoek nog een paar maatjes voor de volgende keer, want de huidige banken zijn niet zo geëquipeerd voor een ludieke overval. Alleen wat dorre adviseurs in geldzaken zonder mandaat, maar geen cent meer te bekennen. Andersom zijn ze daar de beste in.
Continue reading “Dag 29: Laat je zelf zien”Straatfoto’s
Hoezen
Dag 30 Osaka
Alles komt in drieën, behalve de rest. Osaka is de derde stad die we bezoeken. Osaka kent zelf ongeveer 3 miljoen inwoners en als iedereen komt shoppen, zijn er 4,5 miljoen aanwezigen. Samen met Kyoto en steden zoals Nara wordt het Groot-Osaka genoemd. Daarin leven ongeveer 20 miljoen mensen. De treinreis van het centrum van Kyoto naar het centrum van Osaka duurt een ruim halfuur. Alleen maar stad aan beide zijden van het spoor. In de verte de bergen.
Continue reading “Dag 30 Osaka”